اسوه های پایداری در ادبیات منظوم دفاع مقدس

انسان به دلیل کمال خواهی، الگوطلب و الگوپذیر است. او هنگامی که با الگویی روبه رو می شود و کمال مطلوب خویش را در آن می یابد، از نظر عاطفی نوعی قرابت و هماهنگی بین خود و الگو احساس می کند که این امر موجب تأسی الگوپذیر از الگو می شود. از آن جای که حجم قابل توجهی از اشعار دفاع مقدس با شخصیت های خاصی گره خورده است به گونه ای که بررسی و شناخت این شخصیت ها به عنوان اسوه، می تواند کمک شایانی به شناخت ادبیات پایداری معاصر و ادبیات منظوم دفاع مقدس داشته باشد و در فهم و درک شهر این شاعران تاثیر گذار باشد. لذا شناخت این اسوه ها می تواند ما را با جهان بینی و دنیای افکار شاعران معاصر بیشتر آشنا سازد و آرمان ها و آرزوهای فرو خفته شاعران را در قالب این اسوه ها به زیبایی هر چه تمامتر به نمایش بگذارد. در این پایان نامه که به روش کتابخانه ای و سندکاوی صورت می گیرد، سعی شده است شخصیت های پربسامدی که در شعر دفاع مقدس، به عنوان اسوه مطرح شده اند، شناسایی شوند که با انجام این پژوهش مشخص شد، بیشترین حجم اشعاری که مضمون آن را به شخصیت های اسوه در بر می گیرد، مربوط به اسوه های دینی و به ویژه اسوه های حماسه ساز عاشورا می شود. ولیکن بیشترین اسوه های به کار گرفته شده در ادبیات منظوم دفاع مقدس، شخصیت های اسوه ای است که در به ثمر رساندن انقلاب اسلامی ایران و حفظ و نگهداری آن تا به امروز نقش موثری را ایفا کرده اند.